تعریف واژه ها: رضایت جنسی و حمله جنسی

فمینیسم با واژه ها حرکت می کند

چهارشنبه  ۵ شهريور ۱٣۹٣ –  ۲۷ اوت ۲۰۱۴

شمار اندک واژه هایی که ما در فرهنگ خود برای مشخص کردن رفتارهای ناشایست جنسی داریم، نشانگر فقر فرهنگی، اجتماعی و سیاسی ما در زمینه مبارزه با خشونت علیه زنان است. در غرب، روز به روز به شمار واژه هایی برای تعریف دقیق و مشخص خشونت جنسی افزوده می شود. در همین راستا، تعریف های حقوقی شکل می گیرد و جرم انگاری این رفتارها گسترش می یابد و این نشانگر میزان تلاش و توانمندی جامعه در مبارزه با خشونت جنسی است.

اکنون در انگلستان تلاش می شود که افزون بر خشونت های جسمانی، برای خشونت های روانی نیز واژه های حقوقی برای تعریف جرم مشخص شود چرا که خیلی از کسانی که دست به زن کشی می زنند همان کسانی هستند که خشونت جنسی را با خشونت های روانی برای کنترل رفتار قربانی آغاز کرده بودند.*

در امریکا چندی است که شکایت دختران دانشجو از رفتارهای ناشایست جنسی پسران شدت یافته است. همزمان، اعتراض آنها به بی توجهی دانشگاه ها نسبت به این مساله روز به روز بیشتر می شود. دختران دانشجو، خانواده های آنان و سازمان های مبارزه با خشونت علیه زنان، دانشگاه ها را در زمینه آموزش دهی به پسران و وضع مقررات برای برخورد با این رفتارها مسئول می دانند و آنها را متهم به بی کنشی در این زمینه می کنند. دانشگاه ها تا کنون سعی می کردند که جریان را به سکوت برگزار کنند و زیاد به اینگونه مسائل بال و پر ندهند و اینگونه شکایت ها را تشویق نکنند. همچنین بهانه می آوردند که در مواردی که مثلا دختر می گوید که مورد تجاوز قرار گرفته، ولی پسر می گوید که دختر اعتراضی به زبان نیاورده و این دو سابقه رابطه جنسی با همدیگر داشته اند،از این رو ما نمی دانیم که جانب کدام یک را بگیریم.

پس از فشارهای زیادی که در چند سال اخیر به دانشگاه ها وارد شد، و رسانه ها در این میان نقش برجسته ای داشتند، دانشگاه ها دارند می پذیرند که بایستی مسئولانه تر برخورد کنند. از این رو تلاش می کنند که تعریف های دقیق و مشخصی از رفتارهای نامناسب و غیرقابل پذیرش در زمینه عمل جنسی ارائه دهند و این تعریف ها را به دانشجویان آموزش دهند. از سوی دیگر، برای رسیدگی به شکایت های جنسی روند مشخصی را تعریف کرده و مسئولانی را در دفاتر ویژه این امر به کار می گمارند تا هیچ شکایتی از قلم نیافتد و به همه شکایت ها به درستی رسیدگی شود.

این نوشته درباره تعریف دقیق واژه هایی است که اکنون دانشگاه های امریکا تلاش دارند برای مبارزه با خشونت علیه زنان بکار گیرند** و در کنار آن به برخی واژه ها که در این زمینه در زبان فارسی وجود دارد، اشاره می شود.

• رضایت جنسی (SEXUAL CONSENT) 

هر عمل جنسی باید با “رضایت” دو طرف باشد و اگر همراه با رضایت نباشد، “ناخواسته” است. رضایت جنسی به معنای بیان روشن و داوطلبانه ی خواسته ی مثبت فرد است. اگر کسی پاسخ منفی نداد، نه نگفتن او نباید به عنوان پاسخ مثبت برداشت شود. رضایت دادن برای آغاز یک عمل جنسی به معنای رضایت دادن برای ادامه آن عمل جنسی نیست. اگر فردی در حین یک عمل جنسی ابراز نارضایتی کرد، فرد دیگر باید دست از ادامه آن عمل جنسی بردارد و او را راحت بگذارد.

رضایت جنسی باید کاملا داوطلبانه باشد. نمی توان با زور و اجبار و تهدید از کسی رضایت جنسی گرفت. هر گونه بیان رضایت جنسی در شرایط ترس و وحشت و اجبار و آزار باطل است.

رضایت جنسی از سوی کسی که فکر یا رفتارش را – به هر دلیلی – درست نمی تواند کنترل کند، نیمه خواب است یا تحت تاثیر دارو، الکل یا مواد روان گردان است، معنا ندارد. ارتکاب عمل جنسی با کسی که در شرایطی است که نمی تواند رضایت جنسی خود را داوطلبانه و با بیانی روشن بیان کند، رفتار ناشایست جنسی شمرده می شود. اگر فردی رضایت جنسی را بطور روشن بیان نکند، دیگری حق ندارد ادعا کند که از روی رفتار و لباس پوشیدن و اداهای او “منظور” او را دریافته که مثبت بوده است. هیچ لباس و رفتاری جای بیان روشن و داوطلبانه ی پاسخ مثبت برای عمل جنسی را نمی گیرد. طبیعی است که رضایت جنسی برای هر عمل جنسی با مثلا به زبان آوردن “بله” همراه نیست، اما هشیاری کامل فرد و آزاد بودن وی در انتخاب عمل جنسی بدور از فشار و ترس و تهدید و اجبار، همواره شرط بیان رضایت جنسی است که می تواند بدون ادای واژه ی مشخصی بیان شود. عمل جنسی باید بر اساس رضایت دو طرف و احترام آن دو به خواسته ی همدیگر باشد.

در ایران: رضایت جنسی

وحشتناک ترین بی اعتنایی به رضایت جنسی در ایران توسط حکومت و خانواده ها و عاقد و همه جامعه در ازدواج کودکان صورت می گیرد که به صورت قانونی کودک به مردی سپرده می شود که به او تجاوز کند. حتی اگر کودک با تشویق پدر و مادر مجبور شود که رضایت خود را به ازدواج اعلام کند، باز هم رضایت کودک معنی ندارد. رابطه جنسی فرد بزرگسال با کودک باید جرم انگاری شود. جای شگفتی و تاسف فراوان است که در مورد اخیر تجاوز ناظم مدرسه به دانش آموزان دبستانی در تهران، مشاور وزیر دادگستری بیان داشت که” تعرض ناظم مدرسه گاهی با رضایت دانش‌آموزان همراه بوده و یک «کشش دو طرفه» وجود داشته است.”***

رضایت جنسی حتی برای زن بزرگسال نیز در رابطه جنسی مشروع یا نامشروع از نظر حقوقی معنا ندارد. در چارچوب ازدواج، زن باید به شوهرش تمکین کند. خارج از ازدواج، زن حق ندارد وارد رابطه جنسی شود و اگر شد، نباید از بدرفتاری و آزار و خشونت شکایت کند وگرنه شلاق و سنگسار در انتظار اوست.

فرهنگ سنتی ما لباس و رفتار زن را معیار سنجش رضایت او برای هر عمل جنسی از سوی هر مرد غریبه می داند. اگر دختری سرخوش رفتار کند، بلند بخندد، و لباس جلف بپوشد، گویا درخواست تجاوز کرده و مرد متجاوز بیگناه است.

• رفتار ناشایست جنسی (SEXUAL MISCONDUCT) 

رفتار ناشایست جنسی یعنی هرگونه حمله جنسی، آزار جنسی، یارآزاری، پی آزاری، نگاه شهوانی یا توجه دادن یا توجه گرفتن جنسی، یا هر گونه رفتار جنسی که ناخواسته است یا به گونه ای تهدید، ترساندن، یا اجبار را در بر دارد.

بیشتر رفتارهای ناشایست جنسی ناخواسته است، اما ناخواسته بودن همیشه شرط ناشایست بودن رفتار جنسی نیست. برای نمونه، عکس یا فیلم گرفتن از آمیزش جنسی، حتی اگر آمیزش جنسی خواسته ی دو طرف بوده، اما عکس گرفتن و فیلمبرداری بنا به خواست آگاهانه آنها نبوده باشد، رفتار ناشایست جنسی بشمار می رود. چنین عکس و فیلمی را در دسترس دیگران قرار دادن نیز باز به نوبه خود رفتار ناشایست جنسی شمرده می شود.

در ایران: رفتار ناشایست جنسی 

جالب اینکه چشم چرانی که همان توجه جنسی دادن و گرفتن است، به عنوان یک تفریح عادی مردانه به شمار می رود که گویا چون با کلام و حرکت بدن همراه نیست، هیچ اشکالی ندارد. “چشم هایت را درویش کن” تنها پاسخ به این رفتار است که حکایت از دعوت به ریاضت کشی دارد. انگار که نگاه پر از شهوت و چشم چرانی یک حالت طبیعی است، و چشم درویش کردن یک عمل ورای حالت معمول است که تلاش می طلبد.

اگر کسی از عمل جنسی دیگران بدون آگاهی و رضایت آنها عکس یا فیلم بگیرد، به جای اینکه او را مجازات کنند که چرا از رابطه جنسی دیگران فیلم گرفته، و فیلم را پخش کرده، به موضوع فیلم می پردازند و بحث می رود روی رفتار جنسی کسانی که ازشان فیلم گرفته شده و مجرم اصلی و دو جرم او یعنی ضبط و پخش فیلم فراموش می شود. چنانکه در مورد یک هنرپیشه زن ایرانی دیدیم که نامش بر سر زبان ها افتاد اما از کسی که فیلم را گرفت و انتشار داد نامی به میان نیامد.

• آزار جنسی (SEXUAL HARASSMENT) 

هرگونه آزاری که به خاطر جنس فرد صورت می گیرد، مانند بیان یا ابراز خواسته های جنسی، مشروط کردن استخدام یا پیشرفت کاری و از آن دست به توافق طرف برای برقراری رابطه جنسی، فشارآوردن و اخراج کردن به خاطر برآورده نکردن خواسته های جنسی، شکلک درآوردن با منظور جنسی، نشان دادن تصویر یا نقاشی به منظور جلب توجه جنسی، فحش و توهین به کسی به خاطر جنس یا طبیعت جنسی او مانند بارداری و زایمان، گفتار و شوخی و جوک های زن ستیز، همه و همه شیوه های گوناگون آزارجنسی است. آزار جنسی می تواند از سوی مرد به زن اعمال شود، یا به عکس. آزار جنسی می تواند میان دو فرد از یک جنس نیز رخ دهد.

روشن است که هر آزار جنسی مانند یک حرف زن ستیز و یا شوخی جنسی را نمی توان مورد پیگرد قرار داد. اما تکرار اینگونه حرف ها و شوخی ها یکی از جدی ترین موارد آزار جنسی در محیط کار شمرده شده و به عنوان جرم قابل پیگرد است. اگر آزار جنسی به حدی برسد که محیط کار را برای فرد غیرقابل تحمل سازد، یا موقعیت شغلی وی را دشوار ساخته یا به خطر اندازد، در آن صورت جرم محسوب می شود و فرد آزاردهنده مورد پیگرد و مجازات قرار می گیرد. قربانی آزار جنسی معمولا فرد زیردست آزاردهنده است.

در امریکا کارفرما وظیفه دارد که محیطی عاری از آزار جنسی برای همه کارکنان فراهم سازد. هرگاه یکی از کارکنان در محیط کار مورد آزار جنسی قرار گیرد، حتی اگر آزار جنسی از طرف فرد دیگری مانند مشتری که مورد استخدام کارفرما هم نبوده صورت گیرد، باز هم کارفرما مسئول است که وارد عمل شده و جلوی آزارجنسی کارکنان را بگیرد و مانع از تکرار آن شود. در غیر اینصورت، متهم خواهد شد که مواظب محیط کار نبوده و کارکنان را در معرض آزار جنسی قرار داده است.

در دانشگاه نیز هرگاه فردی از دیگری خواسته ی جنسی داشته باشد، و پذیرش یا رد این خواسته ی جنسی او باعث در وضعیت تحصیلی یا کاری فرد دیگری شود، یا خواسته های جنسی او محیط تحصیل و کار را برای دیگری تنگ سازد، آن فرد مورد پیگرد و مجازات قرار می گیرد. گاه حتی یک مورد ارتکاب آزار جنسی ممکن است به مجازات یا اخراج فرد از دانشگاه بیانجامد.

در ایران: آزار جنسی 

آزارجنسی نه تنها در خیابان و وسایل نقلیه عمومی، بلکه در محیط کار به شدت رواج دارد، بویژه در بخش خصوصی. آزار جنسی پنهان نیست و همه از آن باخبر هستند ولی کسی هم کاری در اینباره انجام نمی دهد. آگهی های استخدام جنس و مشخصات ظاهری را به عنوان شرط استخدام قید می کند. در بخش دولتی نیز موارد زیادی از آزار جنسی در سطوح مختلف وجود دارد. من از زبان خود زنان شنیده ام که فلان قاضی مرد بی رودرواسی به وکیل زن یا متهم زن می گوید که اگر به خواسته های جنسی او تن دهد پرونده را به نفع وی پیش می برد.

دولت جمهوری اسلامی هیچ گامی برای جرم انگاری آزار جنسی در فضای عمومی و محیط کار برنداشته است. زنان نه قربانی آزار جنسی، بلکه همیشه مسئول برانگیختن آزار جنسی شمرده می شوند. از سوی نهادهای گوناگون دولتی، مسلح و غیرمسلح، همواره به آنان تذکر داده می شود که خود را با حجاب بپوشانند تا کسی فکر آزار جنسی آنها را به خود راه ندهد و در این باره حتی تهدید به مجازات می شوند.

• حمله جنسی (SEXUAL ASSAULT) 

هرگونه تماس یا رفتار جنسی ناخواسته حمله جنسی بشمار می رود. تماس جنسی ناخواسته مانند دست زدن به بدن، ماچ کردن و تجاوز کردن است. حمله جنسی حتما نباید همراه با تماس باشد. گاه رفتار جنسی ناخواسته بدون تماس جسمانی هم حمله جنسی شمرده می شود، مانند نشان دادن آلت جنسی یا نگاه کردن و عکس و فیلم گرفتن از بدن برهنه دیگری بدون آگاهی و رضایت وی.

هرگونه تماس یا رفتار جنسی با کودکان نیز حمله جنسی به شمار می رود زیرا که در مورد کودکان شرط خواسته یا ناخواسته بودن تماس یا رفتار جنسی مفهوم ندارد. هرگونه تماس یا رفتار جنسی یک فرد بالای ۱٨ سال با یک کودک زیر ۱٨ سال جرم بشمار می رود.

حمله جنسی می تواند در مکان عمومی مانند کوچه و خیابان و سینما یا در خانه و مهمانی خصوصی رخ دهد. صرف نظر از اینکه حمله جنسی در کجا و توسط چه کسی، آشنا یا غریبه، محرم یا نامحرم، صورت گیرد، قربانی حمله جنسی هیچ تقصیری ندارد و کسی که حمله جنسی را انجام می دهد مجرم شناخته می شود.

در ایران: حمله جنسی

تجاوز شناخته شده ترین شکل حمله جنسی و شاید تنها شکل حمله جنسی است که در فرهنگ ما جدی گرفته می شود. یعنی جرم به شمار می رود و مجازات دارد. قربانی تجاوز می تواند از این واژه برای بیان آنچه بر او رفته است استفاده کند و همدردی بدست آورد و متجاوز را مورد پیگرد قرار دهد.

به جز تجاوز، شکل های دیگر حمله جنسی نه تنها جدی گرفته نمی شود، بلکه به گونه ای شوخی و تفریح مردانه به شمار می رود. برخی مردهای جوان گاه حتی روی میزان موفقیت شان در این کار با هم شرط بندی می کنند و مسابقه می گذارند که کدام یک می تواند بیشترین میزان حمله جنسی را انجام دهد و دیگران به تماشا می ایستند و می خندند.

ارتکاب حمله های جنسی مانند لمس کردن بدن زن با دست یا فشار دادن بدن خود به بدن زن، بویژه تماس با پستان و باسن، نیشگون گرفتن، متلک گفتن و حتی ماچ کردن به اندازه ای رایج است که گونه ای هنجار اجتماعی رفتار مردانه به شمار می رود.

برای هرگونه حمله جنسی به جز تجاوز هیچ واژه قانونی نداریم که هیچ، هیچ واژه ای هم که در فرهنگ ما بار منفی داشته باشد و قباحت حمله جنسی را برساند، نداریم.

به این واژه هایی که برای شیوه های گوناگون حمله جنسی داریم نگاه کنید: مالیدن، دستمالی کردن، ماچ گرفتن، یارو رو خفت کردن (یعنی جایی در تنگنا و تاریکی و تنهایی گیر انداختن که معمولا در مورد سواستفاده جنسی بکار گرفته می شود اما برای دزدی هم کاربرد دارد). هیچ یک زشتی و نادرستی عمل را نمی رساند. اگر دقت کنید، همه آنها از نگاه فاعلی که آن کار را انجام می دهد ساخته شده است. واژه ای نداریم که فعل آزار و حمله جنسی را از نگاه قربانی بیان سازد.

گاه برخی واژه ها حتی حالت شوخی نیز دارد. انگولک کردن یعنی کاویدن به انگشتان، ور رفتن با چیزی با انگشت. توجه کنیم که اضافه کردن “ک” به انگول که به معنی انگشت است، از ابعاد عمل می کاهد و آن را در سطح یک شوخی کم اهمیت پایین می آورد.

اما واژه های دیگری هم برای همین تجاوز هست که تجاوزگر بکار می گیرد تا زشتی تجاوز را در آن پنهان کند و آن را به کاری تفریح گونه کاهش دهد، مانند ترتیب کسی را دادن.

• پی آزاری (STALKING)

پی آزاری یعنی دنبال کسی افتادن و او را تعقیب کردن، یا مرتب هوای او را داشتن که چکار می کند. پی آزاری باعث ترس و نگرانی و آزار قربانی می شود. پی آزاری ممکن است به این شکل باشد که فرد در خیابان دنبال زن جوانی بیافتد، یا اینکه دائم به او زنگ یا پیامک بزند، یا روی اینترنت مرتب مزاحم او شود و به گونه ای بخواهد با او در تماس دائمی باشد یا حرکت های او را دنبال کند.

در امریکا کسی که قربانی پی آزاری می شود، می تواند به دادگاه شکایت کرده و از دادگاه بخواهد که برعلیه فرد پی آزار حکمی صادر کند که بر اساس آن حکم، آن فرد دیگر نتواند مثلا از فاصله صدمتری به او نزدیک تر شود و او را تعقیب کند یا به هیچ شکلی با او تماس بگیرد، و در غیر اینصورت مجرم شناخته خواهد شد.

در ایران: پی آزاری

فکر می کنم تقریبا همه ما زنان دست کم در دوران دبیرستان پی آزاری را تجربه کرده ایم زیرا که اینگونه دنبال افتادن در حقیقت یکی از شیوه های ابراز علاقه ی جنسی توسط پسران بود. با اینکه توجه جنسی پسر برای دختر خوشایند بود، اما پی آزاری واقعا آزاردهنده و ترسناک بود. با این وجود، به گونه ی یک هنجار اجتماعی جا افتاده بود بطوریکه رهگذرانی که در خیابان شاهد آن بودند، واکنشی نشان نمی دادند. گاه خواستگاری برای آنکه از “سلامت اخلاقی” دختری مطمئن شود، به پی آزاری او می پرداخت. پی آزاری تا جایی که به حمله جنسی نمی انجامید، مورد اعتراض عمومی قرار نمی گرفت. تنها هنگامی که خانواده دختر از ترس و تنش او آگاه می شدند شاید برای پایان دادن به آن کاری می کردند. و تازه در آن صورت هم اعتراض آنها به اصل پی آزاری نبود، یعنی اگر خواستگاری این کار را می کرد حرفی نداشتند. بلکه اعتراض آنها به این رفتار جنسی یک غریبه بدون نیت ازدواج بود و به رگ غیرت شان برمی خورد و گاه سعی می کردند با رودرروی مستقیم یا کتک زدن طرف به آن پایان دهند.

• یار آزاری (INTIMATE PARTNER VIOLENCE)

بیشتر خشونت های علیه زنان توسط یار کنونی یا پیشین آنها، دوست پسر یا شوهر، صورت می گیرد. این خشونت ها ممکن است به شکل تجاوز، کتک زدن، فحش دادن، تهدید کردن، و یا پی آزاری باشد. خشونت توسط یار گونه ای از خشونت خانگی است که هرگونه خشونت در چارچوب خانه مانند کودک آزاری و خشونت علیه سالمندان را نیز در بر می گیرد.

در ایران: یارآزاری

یار فقط به شکل همسر اجازه حضور قانونی دارد. از این رو، واژه همسرآزاری وارد فرهنگ ما شده که نشان از رشد مبارزه با خشونت علیه زنان دارد. اما هنوز اقدامات دولتی لازم در این زمینه به عمل نیامده، یعنی تقریبا هیچ کاری انجام نشده است. در امریکا هر قربانی یارآزاری – چه زن و چه مرد – می تواند به پلیس زنگ بزند و درخواست کمک فوری نماید. پلیس موظف است در کوتاه ترین زمان ممکن خود را به وی برساند و یارآزار را بازداشت کند و از آنجا ببرد. اگر قربانی ادعا کند که درخانه احساس امنیت ندارد، می تواند به شیوه قانونی راه ورود یارآزار را به خانه ببندد و یا خود به خانه امن رفته و از کمک های ویژه دولتی در این زمینه برخوردار شود. در ایران همسرآزاری واژه ای است که هنوز مفهوم حقوقی پیدا نکرده، بطور مشخص جرم انگاری نشده، و مجلس قانونگزاری، دولت، و نیروهای انتظامی هیچ یک هنوز هیچ گونه مسئولیتی در برابر آن برای خود نپذیرفته اند. و از آنجاییکه هنوز رابطه خارج از ازدواج رسمیت نیافته، یارآزاری باز واژه جدیدتری از همسرآزاری است که شاید حتی به رسانه ها هم راه پیدا نکند چرا که اشاره به واقعیتی دارد که می تواند در چارچوب رابطه خارج از ازدواج یا “نامشروع” نیز رخ دهد. قربانی خشونت یارآزاری در رابطه همجنس گرایانه که دیگر جای خود دارد.

• واژه هایی که نداریم، و واژه هایی که داریم!

دشواری کار ما زنان در این است که بسیاری از واژه هایی را که به واقعیت زندگی ما و حقوق بشر ما مربوط می شود، نداریم.

آنچه کار را دشوارتر می سازد این است که گاه به جای واژه هایی که نداریم، واژه هایی داریم که یا ماهیت رخداد و عمل را نمی رساند، و یا اینکه واقعیت را وارونه جلوه می دهد و مرد را از رفتار ناشایست جنسی تبرئه می کند و حتی زن را محکوم می سازد. به بیان دیگر، بسیاری از واژه های ما در ماهیت خود زن ستیز است.

یک نمونه از واژه های زن ستیز را برای شما می گویم که مترادف تجاوزکردن است: بی صورت کردن، یا بی سیرت کردن. بی صورت کردن حکایت از شرم برای قربانی تجاوز دارد، یعنی شرمگین کردن قربانی تجاوز. در این عبارت، هیچ بار منفی برای تجاوز گر در فعل تجاوز دیده نمی شود. این بار شرم به قدری شدید است که به خاطر دارم در کودکی مادرم که طبیعتا مرا عاشقانه دوست می داشت، به من می گفت “خدا کند اگر کسی تو را بی صورت کرد، همانجا تو را بکشد که من اینقدر بی آبرو نشوم!” اگر مادرم واژه هایی برای تجاوز می داشت که در آن قربانی تجاوز فقط قربانی بود و شرمی متوجه او نبود، و شرمی متوجه مادر قربانی و دیگر اعضای خانواده اش نبود، و شرم فقط و فقط از آن تجاوز گر می بود، آیا باز هم چنین آرزویی می کرد؟

در حاشیه 

برخی از دانشگاه ها برای گسترش آگاه سازی در میان بدنه دانشجویی، برخی دانشجویان را آموزش ویژه داده و بطور نیمه وقت استخدام می کنند که به همقطاران خود در این زمینه آموزش دهند و مبارزه با آزار و حمله جنسی را در دانشگاه رواج دهند و مبارزه با رفتار ناشایست جنسی را “مُد” کنند. چندی پیش در نیویورک به گروه کوچکی از این دسته دانشجویان دانشگاه   NYU برخوردم که روی “پروژه رضایت” (CONSENT PROJECT) کار می کردند و با آنها عکسی گرفتم که در اینجا می بینید. تابلوهایی که در دست گرفته اند نوشته های جالبی در بردارد:

لباس من به معنی رضایت من نیست. MY DRESS DOES NOT MEAN YES

رضایت را هر دفعه باید بگیری.   CONSENT IS ASKING EVERY TIME

من از رضایت خوشم میاد. I LOVE CONSENT

عمل جنسی همراه با رضایت، عمل جنسی سالم است. CONSENSUAL SEX IS SAFE SEX.

کدام یک از اینها عامل تجاوز است:

– لاس زدن

– لباس جلف پوشیدن

– مست کردن

-تجاوزگر

که البته پاسخ درست “تجاوزگر” است.

CHECK WHAT CAUSES RAPE: __Flirting, __Skimpy Clothing, __Drinking, X_ Rapists

* theconversation.com

** این مطلب با استفاده از تارنماهای گوناگون، از جمله تارنمای دانشگاه دولتی کالیفرنیا در برکلی در غرب امریکا و دانشگاه خصوصی ییل در شرق امریکا تهیه شده است.

*** www.radiofarda.com

نظرات:(برگرفته از سایت اخبار روز)

از : محمد ربوبیعنوان : سوء تفاهم دوست گرامی . چون شما این جمله را به دفت نخوانده اید در این جا تکرار می کنم . شاید سوء تفاهم برطرف شود: ……….منظور خالق آنها ( آثار هنری ) نمایش آلت جنسی نیست و تصور نمی کنم کسی که اندکی عقل و شعور داشته باشد آنها را ( آثار هنری ) شهوت برانگیز و .. تلقی کند.

ربوبی
۶۴۴۱۵ – تاریخ انتشار : ۱۴ شهريور ۱٣۹٣     از : سهیلا وحدتیعنوان : بحث با حفظ احترام به هر نظر مخالف می تواند ادامه پیدا کند
دوست گرامی آقای محمد ربوبی،
از اینکه نظر خود را بیان می دارید تشکر می کنم، اما هنگامی که شما می نویسید که “تصور نمی کنم کسی که اندکی عقل و شعور داشته باشد آنها را شهوت براگیز و … تلقی کند.” در حقیقت عقل و شعور هرکسی را که با نظر شما مخالف است زیر سوال می برید، انگار که هرکسی که با شما مخالفت کند حتی “اندکی عقل و شعور” ندارد. من با کسی که به خود اجازه دهد که به شعور صاحب یک نظر مخالف توهین کند، وارد بحث نمی شوم.

برای خوانندگان دیگری که شاید این بحث را دنبال کنند: پستان زن در برخی قبیله های افریقایی شاید عضو جنسی بشمار نیاید، اما در بیشتر جوامع شهرنشین امروزی یک عضو جنسی است که باید در مکان های عمومی پوشیده بماند و برهنه ساختن آن جرم است. اخیرا برخی زنان در نیویورک اعتراض کردند که این تبعیض علیه زنان است و اگر پستان مرد عضو جنسی نیست، پس پستان زن هم نباید باشد و دادگاه به نفع آنها رای داد و چند زنی هم همان روز اول با بالاتنه برهنه در خیابان راه رفتند. اما هنوز هنجارهای اخلاقی جامعه امریکا برهنه کردن پستان زن را نمی پذیرد و آن را غیراخلاقی و گاه حتی جرم می داند چنانکه در امریکا یک رسانه عمومی به خاطر نشان دادن پستان برهنه ی یک خواننده ولو برای چند لحظه جریمه شد.
۶۴۴۰۵ – تاریخ انتشار : ۱٣ شهريور ۱٣۹٣     از : محمد ربوبیعنوان : تئوری و پراتیک سکس
خانم وحدتی. درود برشما .
چون مقاله ی شما باب بحثی را گشوده نظرم را که با شما فقظ در موردی تفاوت دارد توضیح می دهم.
برخلاف نظر شما پستان زن ٌ آلت جنسی ٍ نیست.
هر دانشجوی پرشکی یا روان شناسی در تدریس آناتومی ( کالبد شناسی ) و فیزیولوژی ( فونکسیون ارگان ها ) می آموزد که پستان چه زن و چه مرد ارگان جنسی نیست. هر دو پستاندارند با فونکسیون های متقاوت .
حال می رسیم به نمایش پستان های زن که پوشش آن الزامی است .
۱ ـ پستان های نیمـــــــه عریان ستارگان سیتما را عموم مردم نه تنها در هر مجله و در بسیاری فیلم ها در سینما و در برنامه های تلویزیونی مشاهده می کنند ـ و اگر سعادت داشته باشند آنها را روی صحنه های دریافت جوایز و … . نیز مشاهده می کنند . تصور نمی کنم که نگـــــآه به آنها به هر نحوی که باشد شهوت برانگیز یا تجاوز گر و …. جرم تلقی کرد .
۲ ـ در فستیوال ها و در کنسرت ها یی که برگزار می شود و غالبا فرهنگ دوستان و اعلب سران و شخصیت های مشهور نیز در آن ها شرکت می کنند پوشاک زنان شرکت کننده اغلب دکولتــــــه است و دکولتـــــه پوششی است که نیمی از پستان های زنان نمایان است. این نوع پوشاک لباس رسمی محسوب می شود . تصور نمی کنم که این جماعت برای دیدن پستان های این بانوان یا برانگیختن احساس شهوت و .. درآن جا گردهم آمده باشند و ستاره ای به نگاهی اعتراض کند .

در سایت تلویزیون بی بی سی همین دیروز صحنه هایی از فستیوال فرهنــــگ ها در ورشو را می توانید امروز هم ـ تا دیر نشده ـ مشاهده کنید بی آنکه چشم تان را درویش کنید.!! واقعا صحنه هایی بسیار زیبا مشاهده می کنید که لذت بخش است . از اینروست که فیستوال فرهنگ ها نامیده اند نه فستیوال بورتوگرافی و ….

۲ ـ در سالیان اخیر در اروپا و در آمریکا و نیز در برخی کشورها دختران و زنان جوان که با اعتماد به نفس ـ سرانجام به شخصیت زنانگی خود پی برده اند ـ اغلب نوعی پوشاک دکولته می پوشند که نیمی یا نیمکی از پستان های آنها هویداست . اینان نسل نوین آن دختران و زنانند که اگر جز با پیراهن یا ژاکت که نیم تنه بالا یی را کاملا پوشانده بود و جر با دامن گشاد و موی بافته شده در دبستان و در ملاء عام ظاهر می شدند توبیخ می شدند…

نه تنها در یونان و روم باستان حتی در معابد هندوستان و آثار برجا مانده از اقوام بومیان آمریکا مجسمه های فراوانی می بینید از زنانی با پستان های برجسته و برهنه که سمبل زنانگی و بارآوری و ریبایی و شاید یادگار ی از دوران مادر سالاری است که هنوز هم در برخی اقوام مقیم شمال هندوستان و نپال و … وجود دارند .

همان جور که شما نیز اشاره کرده اید در سایر آثار نقاشی و پیکر تراشی هنرمندان که از یونان و روم باستان گرفته تا به امروز تصاویر پستان های زن مشاهده می شود اما منظور خالق آن ها نمایش آلت جنسی نیست و تصور نمی کنم کسی که اندکی عقل و شعور داشته باشد آنها را شهوت براگیز و … تلقی کند.

کیفیت نگاه به چشمان و یا به اندام زن که یکی از نکات مقاله ی شماست و مورد بحث اگر هم برای زن و یا دختر زننده باشد البته خوشایند نیست اما این که جرم محسوب شود قابل تامل است. از نظر حقوقی هم اگر بنگریم چون مدعی تمی تواند شاهدی داشته باشد بی فرجام می ماند .

در برخی جوامع منادیان عفت و حجاب حتی موی زن را نیز از آلات و ادوات جنسی و برانگیزنده شهوت و تجاوز مردان به زنان تلقی می کنند. رئیس جمهور سابق ایران که عمامه و عبا نداشت و مدتی در خارج کشور به سر برده بود نیز همصدا با اهل منبر گفته بود که موی زن اشعه ای می پراکند که موجب تحریک احساس شهوت مردان می شود. بنابراین بی روسری تو سری !!!

یکی از بزرگترین دستاورهای دوران رنسانس و سپس عصر روشنگری که پرچمدارش اروپا بود آغاز رهایی زن از قید و بند های سنتی دوران قرون وسطی بود که هنوز هم در اکثر جوامع برای تحقق کامل آن ادامه دارد . مقاله ی شما یکی از این کوشش هاست. به این کو شش ها ادامه دهید دوست غزیز .
ربوبی
۶۴٣۹۱ – تاریخ انتشار : ۱۲ شهريور ۱٣۹٣     از : سهیلا وحدتیعنوان : تحسین زیبایی با شهوترانی تفاوت دارد
دوستان
از همه شما که در این بحث شرکت کردید تشکر می کنم. تحسین زیبایی، آنگونه که دوست گرامی آقای محمد ربوبی بیان می دارد (ولی نه آنگونه که پرسش نخست آقای حسین علایی مطرح می کرد!) یک واقعیت زندگی است. همه ما زیبایی چهره و اندام زن را تحسین می کنیم، همانگونه که زیبایی چهره و اندام مرد را هم تحسین می کنیم. آثار فراوانی از هنر نقاشی و مجسمه سازی گواه این حقیقت است. اما نگاه پر از شهوت با نگاه سرشار از تحسین تفاوت فراوان دارد. نگاه تحسین آمیز خوشایند است، نگاه شهوتران آزاردهنده و گاه حتی ترسناک است. زبان نگاه بقدری روشن است که شما از نگاه کسی می فهمید که او خوشحال است یا غمگین، دوست است یا دشمن، شرم دارد یا افتخار، … پس زبان نگاه را همه می فهمیم، و نگاه پر از تحسین و لذت ساده از زیبایی با نگاه پر از لذت شهوتناک و تمنای شهوت طلبی دو نگاه کاملا متفاوت است. اگر نگاه شهوتناک به گونه ای باشد که احساس آزار را در زن ایجاد کند، آزار جنسی است. بویژه اگر این نگاه به شکل خیره شدن باشد و یا به دفعات طولانی تکرار شود.
در ضمن، در جوامع غربی نشان دادن عضو جنسی نادرست است و نشان دادن بقیه اندام های بدن، مانند لباس شنا پوشیدن، اشکالی ندارد. اما نشان دادن عضو جنسی، پستان ها یا آلت جنسی، معمولا حتی جریمه دارد. قانون به گونه ای نوشته می شود که هرکسی بتواند به سلیقه خود لباس بپوشد و هیچ کس دیگری حق آزار او را ندارد. در ایران متاسفانه قانون جمهوری اسلامی به گونه ایست که وجود زن را سبب تحریک جنسی مرد می داند و با جداسازی جنسی تلاش دارد جلوی این تحریک را بگیرد. حتی صدای زن ممنوع است.
۶۴٣۷٨ – تاریخ انتشار : ۱۱ شهريور ۱٣۹٣     از : حسین علاییعنوان : تقدیر
جانا سخ از زبان ما میگویی . مطالبی که در ذهن بود شما با قلم بسیار شیوایی بیان کرده اید که جای بسی قدر دانی و تشکر از جانب خودم میدانم.من در نوشته خود نتوانسته بود چون شما موضوغ را بیان کنم و از همین رو به سهم لازم است سپاس خودر ا به شما اعلام کنم .خیلی ممنون
۶۴٣۶٨ – تاریخ انتشار : ۱۰ شهريور ۱٣۹٣     از : محمد ربوبیعنوان : نگاه سکسی
مقاله ی خانم وحدتی اگر به دفت خوانده شود جاوی نکات تازه ای ست که تا کنون کمتر بررسی شده است.
در مورد پوشاک نظر من این است که پوشاک مرد و زن نشان ابراز شخصیت آنهاست و هیچ مقامی حق ندارد نحوه و شکل و شمایل آن را تعیین کند. این که گاهی روشنفکران ما به عمامه و عبای این و آن و چادر و روسری برخی و فقهای ما به طور مدام به شلوار تنگ دختران و حتی پسران و موی برون ریخته از روسری زنان اشاره می کنند گواه بر این است که توی باغ نیستند .
این استدلال که پوشاک دختر و زن سبب یا انگیزه ی تجاوز مردان به او شده و می شود حرف بی ربطی است. من موقعی که در مشهد دانشجو بودم و گاهی به حرم امام رضا سر می زدم ناظر انگولک و مالیدن و .. دختران و زنان چادری به دست حوانان و نه تنها جوانان بودم و عکس العمل این زنان به این دست درازی و دست اندازی ها خود داستانی است ….
بنا براین پوشش اندام زن نمی تواند مانغ این دست درازی و دست اندازی ها شود . مشکل اصلی به نظرم سرکوب روابط عاطفی و نیز جنسی دختران و پسران حوان است که در جوامع اسلامی خشکه مقدس به عنوان دفاع از ناموس ـ که ملک طلق مردان خانواده و سنتی نخ نما ست ـ شرعی و قانونی و نهادی شده : جلو گیری از معاشرت دختران و پسران در سنین کودکی در دبستان و دبیرستان و نیز در کوچه و خیابان …
بسیاری از روابط دوستانه و ابراز عشق دختران و پسران البته پنهان از پدر و مادر و محیط اطلاع دارند که بازتاب همین محدودیت ها ست .
در مورد نگاه مردان به زنان و. دختران.
بی تردید متلک گفتن به زنان و اتگولک و یا مالیدن اندام آنها و … جرم است و قابل پیکرد. مشروط براین که به شخصیت خود پی ببرند و از حقوق مدتی خود مطلع باشند و دادرسی هم وجود داشته باشد .

اما نـــــگـــاه به اندام زن یا ورانداز کردن آن مبحث روان شناسی و زیبا شناسی است . از خودم مثال می آورم که دیگران را به زحمت نیاندازم و شرمنده شان نکنم!!

من هر گاه زنی یا دختری زیبایی را مشاهده کنم با جشمانی گشوده متوجه زیبایی اندام او می شود. زیبایی اندام او را ـ ساق پا و بازوها و گردن تراشیده و پستان های برحسته اش را که نیمی آشکار است ـ تحسین می کنم و از شما چه پنهان که لذت بخش است . مثل مشاهده تابلویی از یک نقاش برجسته .
حال اگر هم او متوجه نگاه من شود نه تنها دلخور نخواهد شد . نه تنها توهین به خود تلقی نمی کند بلکه توی دل افتخار هم می کند که آدمی پیدا شد که حساس است و زیبایی شناس . این نیز گفته شود و باور کنید تحسین من از زیبایی اندام این جور دختران و زنان در حصور همسرم در گردشگاه و خیابان و فروشکاه و .. ابراز می شود و او هم اغلب این احساس را تایید می کند . گاهی هم او مرا متوجه زیبایی دختر یا زن و پسر یا مرد زیبایی می کند. البته من و همسرم در اروپا به سر می بریم ـ نه در دهکده ای در تاکجا آباد …
حال تشخیص این امر که من با چشمانی هوسناک و یا سکسی و یا حریص و هوسناک و … به او می تگرم دشوار است و در هر حال جرم نیست که قابل پیگرد باشد. یعنی زنی یا دختری برگردد و بگوید چرا تو این جوری به من تگاه کرده ای با چشمانی هوستاک یا تجاوز گر . ….
هر افدام توهین آمیز جنسی ( آن جه شهلا وحدتی به طور مبسوط برشمرده ) در کشوری که دادرسی وچود داشته باشد و قوانین و مقررات اجرا شود قابل پیگری است . اما )چشمک زدن ( به فلان دختر با خانم حرم نیست و دختر یا خانم هم آن را تا دیده می گیرد. شاید با خود بگوید چه آدم بی ادب یا بی تربیتی !

چون مقاله برای خوانندگان پارسی زبان نوشته شده است باید گفت در وصعیت کنونی ایران شرایط اولیه رشد شخصیت دختران و پسران و نیز پشت پا زدن به سنت های نخ نما که مرد سالاران و ناموس پرستان نهادی کرده اند بس دشوار است .

چه می شود گفت به اجازه ی دوست دختر داشتن پسران که برای بسیاری از خانواده های شهری امری عادی است ولی برعکس اگر دخترش دوست پسری بیابد واویویلاست .
چه می شود گفت به تفکیک دختران و پسران دانشگاه ها و اخیرا کارمندان شهرداری تهران . چه می شود گفت به ایجاد کودکستانی با سرمایه ی سپاه پاسداران و .. که در این کودکستان اموزش آواز و رقص ممنوع است . گام دیگر ممنوعیت ختده است ..
درقرون وسطا که کلیسا یر جوامع ازوپا مسلط شده بود اجرای کمدی های یونانی ممنوع شده بود . استدلال یا بهتر بگوییم بهانه تراشی این خشکه مقدسان این بود که اجرای این نمایش نامه های کمدی انگیزه ای می شود انسان به خدا ی باری تعالی هم بخندد!!
به رمان آلبرتو اکو [ به نام گل سرخ [ بنگرید.
محمد ربوبی
۶۴٣۵۶ – تاریخ انتشار : ۹ شهريور ۱٣۹٣     از : حسین غلاییعنوان : جناب رستم!
جناب آقای رستم خانی که جواب بنده را رستم گونه با گرز داده ای و مخالفین خود را همانند تمام دیکتاتورهای عالم با زدن برچسب خواسته ای خرد وخمیرکنی و از صحنه روزگار با یک ضربه حذف ، بهتر بود مقاله حانم وحدتی را به دقت میخواندی و اتقاد مرا در این رابطه به نقد میکشیدی نه اینکه با زدن یک ضربه کاری خودت را پیروز میدان بپنداری و مانند همه دیکتاتورهای عتلم حکم صادر کنی!!! بحث بر سر نوع لباس خانمها نبود درمقاله مذکور سرکار خانم وحدتی به نوعی مطرح کرده بودند که حتی نگاه به خانمها یک نوغ تجاوزمحسوب که باید در این زمینه به پسران و مردان آموزش داده شود. بحث من این نیست که خانمها با چه هدفی لیاس نیمه عریان می پوشند ولی مردان را هم نمی توان به جرم نگاه کردن متجاوز جنسی قلمداد کرد که اگر چنین تزی را قیول کنیم تنها راه این میماند مردان را کور کنیم یا همانند دوره قاجار که چشم نوازندگان را به نحوی می پوشاندندکه درمجلس زنانه بتوانند نوازندگی کنند که مبادا تحریک شوند. که در اینصورت تشکیل انجمن حما یت از مردان ضروری به نطر میرسد تا مانع کور شدن یا چشم بستن آنان شود!!!ضمناً بهتر است یاد بگیریم در جواب دادن به یک انتقاد مستدل نظر داده شده را به نقد بگیریم نه با کلفت گویی و وکلفت کردن رگ کردن بخواهیم خریف را از میدان به در کنیم که این شیوه ها را انسانهای غیر متمدن به کار میبردند که هنور به ارثبرای برحی از ما باقی گدارده اند
۶۴٣۵٣ – تاریخ انتشار : ۹ شهريور ۱٣۹٣     از : خلیل رستم خانیعنوان : استدلال همیشگی باورمندان به تفکر عقب مانده و سکسیست
استدلال آقای علایی همان استدلال همیشگی تفکر عقب مانده و سکسیست [= عامل به تبعیض جنسی] است. او به طور غیر مستقیم می گوید زنان حق تعیین پوشش خودشان را ندارند. اگر لباس «نیمه عریان» پوشیدند چه؟ باید به آنها تجاوز کرد چون تحریک می کنند؟ آقا! لباس نیمه عریان به معنای دعوت از متجاوزان نیست. شما حق دارید شلوار تنگ بپوشید. ممکن است نپوشید، اما به فرض که از این حق استفاده کردید و مرد زورمندی علاقمند به همجنس به شما حمله کرد و گفت او را تحریک کرده اید، جوابتان چه خواهد بود؟ خودتان را مقصر می دانید چون شلوار تنگ پوشیده اید؟ بفرمایید زنان در کنار دریا چه باید بکنند؟ یا چادر بر سر کنند یا قربانی تجاوز دسته جمعی بشوند؟

سردبیر گرامی اخبار روز! من موافق آزادی بیان کامل هستم. اما آزادی بیان به معنای این نیست که من باید هر نظر ارتجاعی را پخش کنم. باورمندان به نظریات ارتجاعی حق بیان نظر دارند، ولی باید خودشان امکان برای پخش نظرشان ایجاد کنند. رسانه ای مترقی که چنین نظری را منتشر می کند، دست کم باید در باره آن اظهار نظر کند. چرا نظر آقای علایی را بدون هر گونه اظهار نظری منتشر کرده اید؟
۶۴٣٣۲ – تاریخ انتشار : ۷ شهريور ۱٣۹٣     از : حسن علاییعنوان : آزار جنسی مردان
آیا خانمهایی که با پوشیدن لباس نیمه عریان موجب تحریک آقایان میشوند مشمول آزار
جنسی آقایان میشوند یا خیر؟؟آیا فقط آزار جنسی مربوط به آقایان است؟؟ اینطور که چیش میرود به زودی می بایست انجمن حمایت از اقایان تحت عنوان “minist” تشکیل شود تا در مقابل فمینستها از آقایان حمایت شود!!! که متاسفانه ناظر چنین وضعی هستیم. این نوشته من حمل بر این نشود که من مدافع حقوق خانمها خصوصاً در ایران نیستم بلکه افراط و تفریط را از هر دوسو محکوم میکنم
۶۴٣۲۰ – تاریخ انتشار : ۶ شهريور ۱٣۹٣