قطعنامه منع اجرای مجازات اعدام

نشست شصت و دوم
‏
‏
دستورکار شماره ۷۰(ب)‏
ارتقاء و حمایت از حقوق بشر: پرسش‌های ‏حقوق بشر، از جمله راههای جایگزین برای‏ پیشبرد بهره‌گیری موثر از حقوق بشر ‏
و آزادی‌های اساسی

آلبانی، آندورا، آنگولا، آرژانتین، ارمنستان، استرالیا، بلژیک، بنین، بولیوی، بوسنی و هرزگوین، بلغارستان، کیپ ‏ورده، شیلی، کلمبیا، کاستاریکا، کروتیا، قبرس، جمهوری چک، دانمارک، اکوادور، استونی، فنلاند، فرانسه، ‏گابن، گرجستان، آلمان، یونان، گینه بیسائو، هندوراس، مجارستان، ایسلند، ایرلند، اسرائیل، ایتالیا، لیتوانی، ‏لیچنبرگ، لیتوانی، لوگزامبورگ، مالت، جزایر مارشال، مکزیک، میکرونس، ملداوی، موناکو، مونته‌نگرو، هلند، ‏زلاندنو، نیکاراگوئه، نروژ، پاناما، نیکارگوئه، فیلیپین، لهستان، پرتغال، رومانی، ساموآ، سن مارینو، صربستان، ‏اسلواکی، اسپانیا، سوئد، سوئیس، جمهوری یوگسلاوی سابق ماکدونی، تیمور-لسته، ترکیه، تووالو، اوکرائین، ‏بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی، اوروگوئه، وانواتو و ونزوئلا*: پیش‌نویس قطعنامه

منع بکارگیری مجازات اعدام‏

مجمع عمومی، ‏

درراستای هدف‌ها و اصول گنجانده‌شده در منشور سازمان ملل متحد،

با یادآوری اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و کنوانسیون حقوق کودک،

همچنین با یادآوری به قطعنامه‌های مربوط به مساله مجازات اعدام که در دهه گذشته در همه نشست‌های پی‌درپی ‏کمیسیون حقوق بشر به تصویب رسیده، که آخرین آنها قطعنامه ‏‎2005/59‎‏ بود که در آن این کمیسیون همه ‏کشورهایی را که هنوز مجازات اعدام را بکارمی‌برند فراخواند که آن را بطور کامل لغو کنند، و تا آن زمان، ‏اجرای همه مجازات‌های اعدام را متوقف سازند،

نیز با یادآوری نتایج مهم دستاورد کمیسیون حقوق بشر پیشین درمورد مساله مجازات اعدام، و آینده‌نگری درباره ‏شورای حقوق بشر به کار روی این مساله ادامه خواهد داد،

با درنظرگرفتن اینکه بکارگیری مجازات اعدام به اساس کرامت انسان لطمه می‌زند و با اعتقاد به اینکه توقف ‏بکارگیری مجازات اعدام به ارتقا و توسعه‌ی جلورونده‌ی حقوق بشر کمک می‌کند، و اینکه هیچ مدرک قاطعی ‏مبنی بر اینکه مجازات اعدام نرخ جرم را کاهش می دهد وجود ندارد و هرگونه کوتاهی یا شکست در اجرای ‏عدالت در تحقق مجازات اعدام برگشت ناپذیر و غیرقابل جبران است، ‏

با استقبال از تصمیم تعداد فزاینده کشورهایی که منع اجرای مجازات اعدام را تحقق بخشیده‌اند، که در بسیاری ‏موارد لغو مجازات اعدام را در پی داشته است، ‏

‏1.‏ نگرانی عمیق خود را از ادامه بکارگیری مجازات اعدام بیان می‌دارد؛
‏2.‏ همه کشورهایی را که هنوز مجازات اعدام را حفظ کرده‌اند فرا می‌خواند که:‏
‏(آ)به استانداردهای بین‌المللی که حفاظ‌های ایمنی حافظ حقوق افراد محکوم به اعدام را فراهم می‌کنند احترام ‏بگذارند، بویژه به استانداردهای حداقل، چنانچه در پیوست قطعنامه شورای اقتصادی و اجتماعی ‏‎1984/50 ‎‏ ‏به تاریخ ۲۵ مه ۱۹۸۴ آمده است**؛
‏(ب) اطلاعات مربوط به بکارگیری مجازات اعدام و رعایت حفاظ‌های ایمنی حافظ حقوق افراد محکوم به ‏اعدام را در اختیار دبیرکل قرار دهند؛
‏(پ) بکارگیری مجازات اعدام را گام به گام محدود ساخته و تعداد جرم‌هایی را که مجازات اعدام درمورد آنها ‏اعمال می‌گردد، کاهش دهند؛
‏(ت) منع مجازات اعدام را برقرار ساخته و لغو اعدام را در چشم انداز خود قرار دهند؛ ‏

‏3.‏ کشورهایی را که اعدام را لغو کرده‌اند فرا‌می‌خواند که آن را دوباره قانونی نکنند؛
‏4.‏ از دبیرکل درخواست می‌کند که درباره عملی ساختن قطعنامه حاضر به مجمع عمومی و در نشست ‏شصت و سوم آن گزارش دهد؛
‏5.‏ برآن است که بررسی این امر را در نشست شصت و سوم خود تحت عنوان همان دستور کارادامه ‏دهد.‏

‏*نام کشورها در متن انگلیسی به ترتیب حروف الفبا آمده است.‏

‏**حفاظ‌های ایمنی ضامن حفظ حقوق افراد محکوم به اعدام
http://hright.iran-emrooz.net/index.php?/hright/more/14079‎

برگرفته از
http://www.amnesty.org/resources/pdf/deathpenalty/N0757706.pdf‏ ‏