آيا زنان ايران نيمی از مردم ايران نيستند؟

دکتر س. بنا

 ٢١ خرداد ١٣٨٢

نشست شورای عمومی دفتر تحکيم وحدت در دانشگاه علامه طباطبايی تشکيل شد و طبق خبر منتشره در ايران امروز، “شرکت کنندگان در نشست ضمن بررسی مسايل و مشکلات، توجه خود را بيشتر به شرايط پيچيده و حساس کشور و تهديدات خارجی و داخلی روياروی آزادی و منافع ملی معطوف نموده و مواضع مشترک خود را” اعلام کرده‌اند. اين امر نشان از آگاهی و احساس مسئوليت اين قشر از روشنفکران جامعه ما دارد.

در اينجا غرض بررسی مواضع مشترکی که بيان شده نيست، بلکه نگاهی است به آنچه که از قلم افتاده و بيان نشده است.

نکته اصلی در اين قطعنامه که بسيار جلب توجه می‌کند، پيشنهاد يک سری گام‌های اساسی برای “برقراری آشتی ملی و ترميم اقتدار کشور تا دير نشده” است. شورای عمومی دفتر تحکيم وحدت به حق يک سری گام‌های اساسی را به عنوان “مطالبات ملی” بر می‌شمارد:

١. زمينه تغيير در قانون اساسی و ساير قوانين كشور برای نزديكتر شدن نظام به معيارهای مردمسالارانه و حقوق بشر فراهم گردد.

٢. تمامی موانع موجود بر سر اعمال نظرات مردم و حفظ جمهوريت نظام بويژه مقاومتهای بدون مبنا وتماميت خواهانه شورای نگهبان ومجمع تشخيص مصلحت نظام در مقابل تصميم‌های مجلس به عنوان خانه ملت برداشته شود وبه عنوان اولين گام لااقل لوايح دوگانه ارسالی از سوی ريست جمهوری پذيرفته گردد.

٣. روند سركوب‌گرايانه فعلی قوه قضاييه در مقابل اپوزيسيون درونی ، روزنامه نگاران، دانشجويان وروشنفكران متوقف گردد وتمامی زندانيان سياسی و عقيدتی بدون قيد و شرط آزاد شوند.

٤. نگرش نسبت به اقليتهای قومی و مذهبی اصلاح شود و تمام ايرانيان از حقوق فردی و جمعی يكسان بهره‌مند گردند وبه طور مشخص روند تبعيض آميز موجود در مديريت كشور نسبت به اقليتهای قومی ومذهبی پايان پذيرد.

٥. حق نظارت مردم بر تمامی نهادها ومسؤلين بويژه مقام محترم رهبری به عنوان مقامی كه از اختيارات بسيار زيادی در قانون اساسی برخوردار است به رسميت شناخته شود ومكانيسم‌های اعمال نظارت ملی بر تمامی مسؤلين واركان كشور ايجاد گردد.

آنچه که از قلم افتاده و بيان نشده است، اصلی ترين مطالبه نيمی از جمعيت ايران، يعنی “برابری حقوقی زن و مرد” در جامعه ما می‌باشد.

آيا زنان نيمی از مردم ما نيستند؟ آيا منافع زنان جزو منافع ملی نيست؟ آيا مطالبات زنان در زمره “مطالبات ملی‌” شمرده نمی‌شود؟ مخصوصا جايی که گام‌های اساسی برای بهبود اوضاع برشمرده می‌شود، چگونه اساسی ترين خواسته نيمی از جمعيت کشور از قلم می‌افتد؟

واضح است که در ترکيب شورای عمومی دفتر تحکيم وحدت از حضور موثر زنان نشانی نيست. اما اين دليل نمی‌شود که اين قطعنامه به خواست برابری حقوقی زنان حتی اشاره‌ای نکند. دانشجويان ايران پرشورترين و فعال ترين بخش جنش روشنفکری ما هستند. اگر اين نخبگان فقط مردان را جزو ملت به شمار می‌آورند و نيمی ديگر از جامعه را نمی‌بينند، از ديگران چه انتظاری می‌رود؟

روشنفکران با نقد وضعيت موجود، خواسته‌های واقعی مردم را طرح می‌کنند. دراين ميان دانشجويان جای خاصی در ميان اين گروه دارند. ندای اين جوانترين و جسورترين روشنفکران، بازتاب بی پروا‌ی فرياد حق طلبی مردم است. وای به وقتی که اصلی ترين مطالبه نيمی از مردم، به اين اذهان روشن راه نيافته و در ندای اين عزيزان بازتاب نمی‌يابد!