در ایران همجنس‌گرا نداریم، پس من کی هستم!؟

پارسی: این واژه قبلن در ایران استفاده شده بود و پس از آن در سال 2006 سازمان همجنسگرایان ایرانی این واژه را به ‏معنای واژه‌ی فراگیر برای نام گذاری خود به کار گرفت و از سازمان همجنسگرایان ایرانی به سازمان دگرباشان جنسی ‏ایرانی تبدیل شد. به این ترتیب واژه‌ی دگرباش در سطح وسیعی مورد استفاده رسانه ها و مردم واقع شد. دگرباشان ‏جنسی را برای اشاره به جمعیت همجنسگرایان (‏homosexual‏)، دوجنسگرایان (‏bisexual‏) و دگرجنسگونگان ‏‏(‏transgender‏) به کار می بریم. سازمان دگرباشان جنسی ایرانی پس از گذراندن یک دوره ‏پنج ساله که در ایران و ترکیه به سر آمد با مدیریت آرشام پارسی، نیاز سلیمی، دکتر ویکتوریا طهماسبی، ساقی قهرمان، ‏رها بحرینی و سام کوشا در تورنتو فعالیت می کند.‏

هدف ما دفاع از حقوق دگرباشان جنسی ایرانی است یعنی جمعیتی که به دلیل گرایش جنسی شان مورد تبعیض قرار می‌‏گیرند و این تبعیض تنها از طرف دولت حاکم ایران که به دلیل گرایش جنسی افراد آنها را به جریمه های نقدی، شلاق، ‏زندان و اعدام مجازات می کند، اعمال نمی شود. حتی مردم نیز در این تبعیض ها و محکومیت ها سهیم هستند. گزارشات ‏زیادی را می توانید در سایت سازمان از موارد قتل، تجاوز، خودکشی و طرد شدن از خانواده و اجتماع بیابید. ‏

سازمان ایرکیو ‏‎(IRQO)‎‏ از پناهجویان دگرباش ایرانی در سرتاسر دنیا حمایت می کند و با ارسال گزارش های متعدد به ‏دفاتر کمیسریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد و دادگاه های اروپایی و امریکای شمالی از حقوق دگرباشان دفاع کرده ‏و تلاش می کند تا پناهجویان را در کسب حق پناهندگی خود یاری دهد و تا به امروز بسیار موفق بوده است؛ تقریبا ‏نزدیک به 90 درصد پرونده های درخواست پناهندگی که توسط سازمان دنبال شده اند، به نتایج موفقیت آمیز رسیده و در ‏دادگاه های اروپایی و امریکای شمالی پذیرفته شده‌اند. ‏

همچنین سازمان اقدام به انتشار مجله ی الکترونیکی چراغ‎**‎‏ نموده است که تا به حال 32 شماره آن منتشر شده است و ‏از این طریق سعی در معرفی دگرباشان جنسی به جامعه ایرانی و از بین بردن دگرباش ستیزی نموده است.‏

سازمان ایرکیو یک سازمان حقوقی است و به هیچ ارگان و یا احزاب سیاسی وابستگی ندارد و فراجناحی عمل می کند. ‏

وحدتی: آیا سازمان درراه ترویج همجنسگرایی فعالیت می کند و تلاش به اشاعه همجنس گرایی دارد، یا اینکه فقط از ‏حقوق بشر دگرباشان دفاع می کند؟
‏ ‏
پارسی: ترویج همجنسگرایی وجود ندارد. نمی‌توان کسی را مجبور به کاری کرد که گرایش و کششی ندارد. همانطور‎ ‎که ‏همجنسگرایان مایل نیستند با جنس مخالف خود ارتباط جنسی داشته باشند دگرجنسگرایان هم مایل به ارتباط با همجنس ‏خود نیستند و افراد معمولن از گرایش‌های خود پیروی می‌کنند. بسیاری بر این باور هستند که همجنسگرایی را می توان ‏ترویج کرد اما همجنسگرایی همانند یک مکتب و یا حزب نیست که تلاش شود تا افراد بیشتری به آن بپیوندند و به ‏عضویت آن در بیایند. بسیاری بر این باورند که به دلیل نبود شرایط ویژه در ایران و سخت بودن برقراری ارتباط با جنس ‏مخالف عده ای به همجنسگرایی رو می آورند در صورتی که این کاملن غلط است زیرا اکثریت ایران دگرجنسگرا هستند ‏و این فشارها آنها را به ارتباط همجنسگرایانه سوق نداده است. ‏

سازمان ایرکیو تلاش می کند که از حقوق دگرباشان جنسی ایرانی حمایت کند و به این گونه پرسش ها پاسخ داده و سعی ‏در رشد آگاهی جامعه نماید. ‏

وحدتی: آیا هیچگونه‌ داده‌های آماری درباره تعداد ایرانیانی که همجنسگرا هستند وجود دارد؟

پارسی: سازمان ایرکیو به دلیل شرایط موجود در ایران آمار دقیقی در دست ندارد اما به استناد آمارهای جهانی هشت تا ‏ده درصد هر جمعیتی همجنسگرا، پنج درصد دوجنسگرا و دو درصد دگرجنسگونه هستند. به عبارتی به استناد آمارهای ‏جهانی می توان تحمین زد که پانزده تا هفده درصد جمعیت ایران دگرباش هستند. به طور کلی آمار دقیقی از تعداد ‏همجنسگرایان وجود ندارد زیرا لازمه ی صحت این آمار آشکارسازی دگرباشان و اعلام گرایش جنسی آنهاست که در ‏حال حاضر امکان پذیر نیست. به دلیل شرایط سیاسی و باورهای فرهنگی حاکم بر ایران بسیاری از مردم امکان و یا ‏تمایل علنی کردن گرایش جنسی خود را ندارند. ‏

وحدتی: میزان سرکوب و فشار بر روی افراد داخل کشور به خاطر گرایش جنسی چگونه بوده وهست؟ از چه واژه‌هایی ‏برای تعیین جرم استفاده می‌شود؟ مجازات‌هایی اعمال شده برای این جرم‌ها چیست؟ و حدودا تا کنون چند نفر مجازات ‏شده ا‌ند؟

پارسی: فشار و سرکوب دگرباشان جنسی در داخل ایران بسته به شرایط اجتماعی آنها کاملا متغیر است. در شهرهای ‏بزرگ معمولا این فشارها آشکارتر می شود و اخبار آن منتشر می گردد اما در دیگر شهرها این طور نیست. از طرفی ‏نیز در مواری اتفاق می افتد که دگرباشان ترجیح دهند اخبار مربوط به دستگیری و یا جریمه ی آنها در جایی منتشر نشود ‏چون به راحتی تحت فشارهای مضاعف خانوادگی و اجتماعی قرار می گیرند. متاسفانه به دلیل سیستم بسته ی قضایی ‏ایران اطلاع دقیقی از محتوای پرونده های جزایی در دست نیست و در اکثر موارد احکام صادر شده با دلایل اصلی ‏دستگیری ونیز با مجازات متهمین همخوانی ندارد. به عبارت دیگر دگرباشان به دلیل گرایش جنسی شان دستگیر و ‏مجازات می شوند اما در احکام صادر شده توسط دادگاه هیچ نشانی از این موارد دیده نمی شود. به عنوان مثال آنها را به ‏جرم نوشیدن مشروبات الکلی و یا شرکت در میهمانی های فساد و فحشا و یا اعمال منافی اخلاق مجازات می کنند که ‏تعاریفی کلی بوده و مشخصن به گرایش جنسی آنها اشاره نمی شود. در مورد اعدام ها نیز وضع به همین صورت می ‏باشد. قانون نیز تعریف دقیقی ارائه نکرده است و عمل لواط را هم به عنوان رابطه ی جنسی و هم به عنوان تجاوز مورد ‏استفاده قرار می دهند و جرائمی نظیر لواط، تجاوز، بر هم زدن نظم عمومی و اعمال منافی عفت در کنار هم مطرح ‏می‌شوند و متهم محکوم به اعدام می شود. ‏

سازمان ایرکیو به صورت روزانه گزارش هایی از دستگیری افراد هنگام تردد در خیابان، یا تردد در سایت های اینترنتی ‏مربوط به دگرباشان، و یا در میهمانی های شخصی و … دریافت می کند. ‏

وحدتی: چه سازمان‌هایی از حقوق همجنسگرایان ایرانی دفاع کرده و یا می‌کنند؟ یا حتی برای این منظور تاسیس ‏شده‌اند؟ و در این راه تا چه حد موفق بوده‌اند؟ ‏

پارسی: سازمان دیده بان حقوق بشر در نیویورک، کمسیون جهانی حقوق بشرهمجنسگرایان در نیویورک، جمعیت جهانی ‏همجنسگرایان در بلژیک، سازمان عفو بین الملل در لندن، و بسیاری دیگر از سازمان های حقوق بشری. اما متاسفانه ‏معدود اند سازمان های ایرانی مدافع حقوق بشر که از همجنسگرایی نیز به عنوان یکی از موارد نقض حقوق بشر نام ‏ببرند. حتی بسیاری از رسانه های ایرانی این اخبار را منتشر نمی کنند و گزارشات مربوط به دگرباشان را با محتوی ‏رسانه ی خود همسو نمی دانند به عنوان مثال می توان از سایت خبری گویا و بخش فارسی صدای امریکا نام برد. صدای ‏امریکا تنها اظهارات احمدی نژاد در دانشگاه کلمبیا را که در درباره همجنسگرایی بود سانسور کرد مابقی آن را ‏گزارش داد. سایت های خبری بی بی سی، رادیو فردا، رادیو زمانه و … جمله ی آقای احمدی نژاد که “ما در ایران ‏همجنسگرا نداریم” را تیتر خبرهای روز خود گذاشتند اما سایت گویا این خبر و خبرهای مربوط به آن را تا این ساعت ‏منتشر نکرده است.‏

وحدتی: به نظر می رسد که حکومت جمهوری اسلامی درباره افراد دگرجنسگونه رفتاری بس متفاوت با دیگر دگرباشان ‏دارد، به آنان کمک می کند که با مخارج نسبتا پایین تحت عمل جراحی جنسی قرار گرفته و هویت زن یا مرد را ‏برگزینند. آیا در این مورد جایی برای دادن امتیاز مثبت به جمهوری اسلامی وجود ندارد؟

پارسی: خیلی از کشورها ایران را بهشت دگرجنسگونگان می نامند چون دولت به آنها اجازه تغییر جنسیت داده و قسمتی ‏از مخارج آن ها را نیز پرداخت می کند. اما این رعایت حقوق دگرجنسگونگان نیست این دقیقن نقض حقوق آن هاست ‏زیرا دولت ایران به هیچ عنوان افراد خارج از نورم دگرجنسگرایی را نمی پذیرد و دگرجنسگونگان را ناچار به عمل ‏تغییر جنسیت می کند. آنها یا باید زن باشند و یا مرد و ما بین این دو وجود ندارد و گرایشی غیر از دگرجنسگرایی را به ‏رسمیت نمی شناسد. تعداد بسیار زیادی از همجنسگرایان تنها به دلیل کم کرد فشارهای اجتماعی اقدام به عمل جراحی ‏تغییر جنسیت کرده اند و از خبرهایی که به ما می‌رسد، اینطور پیداست که اقدام به خودکشی پس از تغییر جنسیت وجود ‏دارد. دگرجنسگونگان ایرانی به شدت مورد تجاوز قرار می گیرند و متاسفانه دادگاه ها به شکایات آنها رسیدگی نمی کند. ‏دگرجنسگونگان همچنین مورد تبعیض شدید جامعه قرار دارند و رفتارهای دگرباش ستیز بیشتر متوجه آنها می شود چون ‏در سطح جامعه قابل لمس تر هستند. تغییر جنسیت در ایران یک امتیاز مثبت نیست و خود یک اجبار و نقض حقوق و ‏آزادی های فردی است.‏

وحدتی: آقای پارسی، از شما به خاطر این گفتگو متشکرم.‏

‎*‎‏ ‏www.irqo.net
‎**‎‏ ‏www.cheraq.net